"Hij is ook een heel jonge speler": Greenwood tegen Le Havre, de obscure voor de bliksem

Mason Greenwood is een grappige speler, soms irritant, die vaak de individuele oplossing kiest, zelfs als dat betekent dat hij de beledigingen van zijn teamgenoten negeert, ook verwarrend, die ronddraaft terwijl hij van positie verandert en die met bungelende armen over het veld loopt, alsof hij niet geïnteresseerd is in wat er daar gebeurt, als het object van al zijn aandacht - de bal - niet aan zijn voeten ligt. Maar hij is ook een onmiskenbaar talent, in staat om ons al die onzin te laten vergeten met één enkele beweging, een vangst, een haak, een versnelling en een plotselinge klap.

Zaterdagavond tegen Le Havre (3-1) liet de Engelse vleugelspeler al deze gezichten tegelijk zien, maar zijn doelpunt was natuurlijk de beslissende factor. Omdat hij OM opnieuw op voorsprong zette, terwijl het er sinds de gelijkmaker van Le Havre slecht aan toe was, omdat hij scoorde met een duidelijke actie die hem beviel door terug te keren naar zijn linkerbeen (85e) en omdat hij zijn woede botvierde voor de omheining van Marseille, hij die zo vaak emotieloos is. Zijn teamgenoten renden snel op hem af en Quentin Merlin greep zelfs zijn shirt, dat hij in de lucht had gegooid, om ermee te zwaaien ten overstaan ​​van alle Marseille-supporters, die zijn doelpunt vierden met gloeiende rookbommen.

"Hij speelde bijna twee jaar niet. Hij had tot dan toe nog nooit gevochten om zich te kwalificeren voor de Champions League, en hij speelde een heel seizoen als basisspeler."

Greenwood genoot hier maar even van, want op besluit van zijn coach Roberto De Zerbi werd hij snel vervangen door Luiz Felipe (89e). De Zerbi wilde zijn verdediging versterken, die aan het einde van de wedstrijd weer uit vijf spelers bestond.

Maar de OM-trainer slaagde er niet in om het zekere voor het onzekere te nemen: net als vorige week tegen Lille (1-1) koos hij ervoor om de voormalig spits van Manchester United op de rechterflank te laten starten, terwijl hij hem toch voldoende vrijheid gaf om een ​​constante bedreiging te blijven voor de tegenstanders. Om zijn energie op peil te houden werd hij in de verdediging regelmatig vervangen door Adrien Rabiot. Vooral in de eerste helft was hij gevaarlijk.

Met uitzondering van een goede voorzet voor Rabiot (10e), gaf hij vaak de voorkeur aan individuele oplossingen (21e, 23e, 29e), voordat hij naarmate de wedstrijd vorderde, steeds meer achteruitging. Maar in één actie liet Greenwood opnieuw zien dat hij een andere speler is, namelijk de op één na beste scorer in de Ligue 1 (19 doelpunten). "Ja, dat is waar. Hij is bovendien een heel jonge speler", legde zijn coach uit op een persconferentie. Hij speelde bijna twee jaar niet, had nog nooit eerder gevochten om zich te kwalificeren voor de Champions League en speelde een heel seizoen als basisspeler. Het is een weerspiegeling van ons seizoen, er zijn te veel hoogte- en dieptepunten geweest, de nederlagen tegen Auxerre (0-3) en die in Reims (1-3), maar je moet ook naar het kampioenschap als geheel kijken en alle teams hebben ook wedstrijden verloren. Tot slot moet gezegd worden dat de omstandigheden in Marseille niet bepaald bevorderlijk zijn en dat het daarom nuttig kan zijn om ons, net als in Rome, af te zonderen. »